เมื่อชีวิตค่อยๆ ก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ หลายคนเริ่มสังเกตเห็นว่า รายชื่อเพื่อนในชีวิตประจำวันค่อยๆ หายไป ไม่ได้ทะเลาะ ไม่ได้มีเรื่องขัดแย้งกัน เพียงแค่หายไปเงียบๆ จนวันหนึ่งกลับมามองรอบตัวแล้วพบว่า “เพื่อนสนิทที่เคยแนบแน่น เหลืออยู่ไม่กี่คน” หลายคนอาจรู้สึกเหงา ตั้งคำถามกับตัวเองว่า เราทำอะไรผิด หรือเป็นเพราะชีวิตเปลี่ยนไปกันแน่?
ความจริงแล้ว ไม่ใช่แค่คุณคนเดียวที่รู้สึกแบบนี้ แต่เป็นธรรมชาติของชีวิตมนุษย์ที่สัมพันธ์กับวัย และบทบาทในชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไปตามเวลา เมื่อยังวัยรุ่นหรือวัยเรียน เราอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนจำนวนมาก ทั้งเพื่อนร่วมชั้น เพื่อนในกิจกรรม หรือแม้กระทั่งคนที่เดินผ่านกันทุกวัน แต่เมื่อโตขึ้น พื้นที่ของเวลาค่อยๆ หดแคบลง ความรับผิดชอบเพิ่มขึ้น เรามีงาน มีครอบครัว มีภาระค่าใช้จ่ายที่ต้องดูแล และทำให้ไม่สามารถใช้เวลากับเพื่อนมากเท่าเดิม
นอกจากนี้ เมื่ออายุมากขึ้น ความสัมพันธ์ก็ต้องใช้ “คุณภาพ” มากกว่า “ปริมาณ” หลายคนเลือกที่จะรักษาความสัมพันธ์เฉพาะกับเพื่อนที่คุยแล้วสบายใจ เข้าใจกัน ไม่ตัดสิน ไม่สร้างความรู้สึกอึดอัดอีกต่อไป จึงไม่น่าแปลกที่วงเพื่อนจะค่อยๆ ถูกกรองให้เหลือเฉพาะคนที่มีความหมายจริงๆ อีกหนึ่งเหตุผลสำคัญคือ ความเปลี่ยนแปลงของเป้าหมายในชีวิต บางคนโฟกัสกับหน้าที่การงาน บางคนเดินหน้าสร้างครอบครัว หรือบางคนต้องดูแลสุขภาพของตัวเองหรือคนในบ้าน ซึ่งยากที่จะนัดเจอกันบ่อยๆ แบบในอดีต แม้อยากเจอกันแต่เวลาก็ไม่ลงตัว จนสุดท้ายการสื่อสารเริ่มห่าง และจางหายไปในที่สุด
ยิ่งในยุคที่เทคโนโลยีเข้ามาแทนที่ความสัมพันธ์แบบตัวต่อตัว บางครั้งการทักทายกันแค่ในแชทก็อาจไม่เพียงพอสำหรับความผูกพันลึกซึ้งแบบเดิม ทำให้หลายคนรู้สึกว่า “มีเพื่อนในโซเชียลเป็นร้อย แต่ไม่รู้จะโทรหาคนไหนตอนเหงา” อย่างไรก็ตาม อย่ามองว่าการมีเพื่อนน้อยลงเป็นสิ่งลบ เพราะสิ่งที่สำคัญกว่าจำนวนคือความจริงใจ ความไว้ใจ และความสัมพันธ์ที่เติบโตไปพร้อมกัน คนที่คุยด้วยแล้วสบายใจเพียงหนึ่งคน ก็มีคุณค่ามากกว่ากลุ่มเพื่อนหลายสิบคนที่ไม่ได้เชื่อมโยงกันจริงๆ
นอกจากนี้ การได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้นก็มีประโยชน์ไม่น้อย เพราะทำให้เราเข้าใจตัวเองลึกขึ้น รู้จักความต้องการของตัวเองชัดเจนขึ้น และเรียนรู้ที่จะอยู่ได้อย่างมั่นคง แม้ในวันที่ไม่มีใครอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา บางครั้ง คนที่ดูเหมือนอยู่คนเดียว อาจไม่ได้เหงาเลยก็ได้ แต่เพราะเขารู้แล้วว่า ไม่จำเป็นต้องมีคนมากมายรอบตัวถึงจะมีความสุข
สรุปพออายุเยอะ เพื่อนไม่จำเป็นต้องเยอะ แต่ต้องจริงใจและเข้าใจกัน
แม้ว่าเมื่อโตขึ้น เพื่อนจะน้อยลง แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งขึ้น ความเงียบที่มีคุณภาพ และการรู้จักตัวเองมากขึ้น อย่ายึดติดกับจำนวนคนรอบตัว แต่จงโฟกัสที่ “ความสัมพันธ์ที่แท้จริง” เพราะในโลกของผู้ใหญ่ เพื่อนเพียงหนึ่งคนที่อยู่ข้างคุณในวันที่เหนื่อยที่สุด ก็มีค่ามากพอแล้ว